تحول دیجیتال در نظام سلامت، بهطور ماهوی نیازمند بازتعریف نقشها، اختیارات و ساختارهای تصمیمسازی است. با این حال، یکی از چالشهای عمیق در مسیر تحول دیجیتال کشور، تداوم الگوهای سنتی مدیریت اداری در مواجهه با متخصصان و نخبگان دانشی است.
در بسیاری از موارد، بهجای بهرهگیری از ظرفیت افراد دارای تجربهی سیستمی و بینرشتهای، از سازوکارهایی استفاده میشود که در ظاهر محترمانه و رسمیاند، اما عملاً به کاهش نقش مؤثر متخصصان در سیاستگذاری و تصمیمسازی کلان میانجامند.
این پدیده، که میتوان آن را «بیاثرسازی محترمانهی ظرفیتهای دانشی» نامید، یکی از موانع اصلی در تحقق حاکمیت داده، معماری ملی سلامت الکترونیک و نوآوری نهادی در وزارت بهداشت است.(ادامه مطلب)