دکتر نیما اختردانش

مقدمه

شکی نیست چالش های پیش روی جوامع و دولت ها در ارائه مراقبت های سلامت با کیفیت بالا در طول سالهای آتی افزایش خواهند یافت. غلبه بر فقر، دسترسی دشوار به مراقبت های پزشکی، بی ثباتی دولتی، کمبود پزشکان آموزش دیده و بار زیادی از بیماری های موجود و نوظهور، همه و همه به نظر می رسد در مواقعی غیر قابل اغماض می شوند.

روشهای تشخیص و درمان در پزشکی روز به روز پیشرفته تر می شوند و این موضوع باعث وسیع تر شدن شکاف بین سرویس های قابل ارائه در جوامع پیشرفته تر و شهرهای بزرگتر نسبت به جوامع دیگر و شهرهای کوچک تر می شود. در این حالت، پزشکان در جوامع کمتر توسعه یافته بایستی بین دو عالم متضاد کار کنند: یکی پیشرفت تکنولوژیک و اطلاعات پزشکی حجیم و دیگری منابع محدود و نیاز پزشکی عمیقی که وجود دارد. سؤال اینجاست که پزشکان مدرن در چنین جوامعی چگونه می توانند بر روی این شکاف پل بزنند؟

در واقع بکارگیری بجا و مناسب از فن آوری، خود بخشی از جواب این سؤال است. فن آوری اطلاعات و ارتباطات کماکان در حال دگرگونی است؛ انقلابی که باعث دسترسی آسان تر و ارزان تر از راه دور می شود. تله مدیسین (دوراپزشکی) چنین فن آوری هایی را بکار می گیرد تا خدمات و اطلاعات پزشکی را نزد افرادی ببرد که بطور جغرافیایی یا فیزیکی ایزوله شده اند و راه دیگری برای دسترسی به پزشک ندارند. شاید کاربرد اصلی چنین فن آوری هایی در جوامع در حال توسعه باشد؛ آنجا که فاصله میان دسترسی و نیاز بسیار زیاد است.

سازمان بهداشت جهانی نیز تلاش می کند از ظرفیت های تله مدیسین برای افزایش اطلاعات و ارائه خدمات مراقبت های سلامت استفاده کند. WHO به همه اعضای خود توصیه می کند که باید: " استفاده مناسب از ابزارهای سلامت از راه دور را با سیاست های کلی و استراتژی هایی که برای دستیابی به بهداشت برای همه در قرن بیست و یک پیش می گیرند یکپارچه نمایند و در نتیجه چشم انداز جهانی تحقق یابد که در آن، مزایای دانش، فن آوری و توسعه سلامت همگانی بطور عادلانه ای در دسترس همه مردم در هر کجا قرار گیرد."

دانستن واژگان مصطلح، کارکردها و سیستم های تله مدیسین برای پزشکان اهمیت فوق العاده ای دارد و در این مقاله سعی می شود ورودی مختصر به این حوزه دانشی بزرگ داشته باشیم.

تعریف تله مدیسین

تله مدیسین، ارائه مراقبت و تبادل اطلاعات سلامت از راه دور است. در واقع بجای افراد، اطلاعات از جایی به جای دیگر می روند. صدا و تصویر آنالوگ در عمل کمرنگ می شود؛ اگر چه ممکن است ما کماکان به پیام های دست نوشته تکیه و اعتماد کنیم ولی شیوه اطلاعات مدرن، دیجیتال است.

ضبط و تبادل اطلاعات دیجیتال با استفاده هدفمند از ابزار ضبط پزشکی و تکنولوژی های ارتباطات میسر است. تله مدیسین فرم جدیدی از پزشکی یا یک تخصص جداگانه ای نیست؛ بلکه تکنولوژی است که در همه حوزه های فعالیت های جاری پزشکی بکار می رود تا یک محل را به محل دیگری اتصال دهد. کاربرد تله مدیسین در ارزیابی بالینی بیماران، مشاوره های پزشکان، آموزش مداوم ارائه دهندگان مراقبت های سلامت و وظایف مدیریتی عمومی و نیز پژوهش هاست.

اصطلاح "مراقبت از راه دور" یا Telecare به کاربرد تله مدیسین برای ارائه خدمات به بیماران مزمن و ناتوان در منزل یا مراکز تخصصی مراقبتی اطلاق می شود. گاهی توصیه می شود از واژه "سلامت از راه دور" یا TeleHealth استفاده شود تا حوزه سلامت عمومی و سایر تخصص های سلامت از جمله کارکنان بهداشتی جامعه نگر، روان درمانگرها، کارکنان بهداشت محیط و ... را نیز شامل شود.

واژه "سلامت الکترونیک" یا e-Health نیز تا حدی بیانگر کاربرد اینترنت در سیستم های سلامت و پزشکی است.

تاریخچه

در طول سالیان متمادی، تله مدیسین انعکاسی از توسعه فن آوری های ارتباطات بوده است. در اواسط قرن نوزدهم، تلگراف (Telegraph) در طول جنگ داخلی آمریکا برای انتقال اطلاعات تلفات و درخواست ملزومات پزشکی بکار می رفت. تلفن (Telephone) در اواخر قرن نوزدهم ابداع شد و خیلی سریع کاربرد گسترده ای در پزشکی از راه دور یافت. سابقه مشاوره پزشکی رادیویی به سال 1920 بر می گردد که مؤسسه وابسته به کلیسای سیمن (Seaman's) در نیویورک، توصیه های پزشکی به دریانوردان ارائه می کرد. مرکز بین المللی پزشکی رادیویی (CIRM) در سال 1935 تشکیل شد و تبدیل به بزرگترین سازمان برای پزشکی از راه دور رادیویی دریایی شد. در شصت سال اول تشکیل آن، CIRM به بیش از 42 هزار نفر در دریا کمک های پزشکی داد.

پیدایش تلویزیون (Television) تبدیل به یک منبع جدید برای پزشکی از راه دور گردید. در سال 1964 در ایالات متحده، مؤسسه روانپزشکی نبراسکا (Nebraska) در اوماها یک خط تلویزیونی دو طرفه مداربسته با بیمارستان نورفالک در فاصله 180 کیلومتری برقرار کرد. این خط ارتباطی به منظور آموزش و مشاوره بین متخصصین و پزشکان عمومی بکار می رفت. مثال دیگر در این خصوص، ارتباط بیمارستان جنرال ماساچوست با ایستگاه پزشکی فرودگاه بین المللی لوگان است که در سال 1967 برقرار شد که یک ارتباط میکروویو دو طرفه برای ارائه شبانه روزی مراقبت های پزشکی به مسافران و کارمندان فرودگاه بود.

ارتباطات ماهواره ای در سال 1971 در آلاسکا ATS-6 برای اولین بار بکار رفت که طی آن نمایش های بیومدیکال به منظور بهبود سلامت روستایی در آلاسکا با استفاده از مشاوره های ویدیوئی ماهواره ای استفاده شد.

در ابتدا سیستم های پزشکی از راه دور گران قیمت بوده و نیازمند تأمین بودجه های گزاف از سوی حامیانی قوی مثل سازمان ناسا (NASA) در آمریکا بود و این ابزارها برای مانیتورینگ و مراقبت از فضانوردان هدف گذاری شده بود اما در کنار آن خیلی زود برای پاسخگویی به نیازهای پزشکی جمعیت های روستایی مثل پاپاگو در ایالت آریزونا در سال 1972 گسترش یافت. ناسا همچنین در سال 1989 در اولین برنامه بین المللی پزشکی از راه دور مشارکت کرد که نام آن پل فضایی به ارمنستان/اوفا بود. این پروژه بدنبال وقوع یک زلزله مهیب در جمهوری ارمنستان شوروی سابق شروع شد که کاربرد تله مدیسین را در ورای فواصل جغرافیایی، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی نشان داد. در این برنامه از ارتباطات یکسویه صدا، تصویر و فاکس (Facsimile) بین یک مرکز پزشکی در ایروان ارمنستان و چهار مرکز پزشکی در ایالات متحده از طریق یک شبکه ماهواره ای برای مشاوره های پزشکی از راه دور استفاده شد.

مشارکت کشورها، نهادها و سازمان های بسیار دیگری با رشد و توسعه سریع فن آوری های ارتباطات همگام شده و طی سی سال اخیر منجر به رشد انفجاری تمایل و البته تجربه ورزی در حوزه پزشکی از راه دور گردیده است.

دسته بندی

تله مدیسین را می توان بر اساس افرادی که درگیر ارتباط از راه دور می شوند و نوع تعاملات و اطلاعاتی که انتقال می یابند دسته بندی کرد. اشکال تیپیک تعاملات شامل ارزیابی بالینی میان پزشکان و بیماران، مشاوره بالینی میان پزشکان و متخصصین و نیز آموزش میان استاد و دانشجو می باشد. البته فرم های بسیار دیگری هم از ارتباطات وجود دارد مثل برقراری کنفرانس برای برنامه ریزی استراتژیک یا وظایف مدیریتی.

تعاملات می تواند غیر همزمان یا Asynchronous که همچنین ارتباط ذخیره-ارسال (Store-Forward) هم نامیده می شود و همزمان (Real-Time) یا Synchronous باشد. این اشکال تعامل هر کدام می تواند مزایا و مشکلات خودش را داشته باشد.

تله مدیسین غیر همزمان

برنامه های غیر همزمان بر اساس داده های دیجیتالی که قبلاً ضبط و ذخیره شده کار می کنند که می توانند در زمان دلخواه در دسترس گیرنده قرار گیرند. یک مثال از آن سرویس پست الکترونیک می باشد که فرستاده می شود و در یک سرور منطقه ای ذخیره می شود.

تله مدیسین غیر همزمان برای هر دو طرف ارتباط می تواند خیلی راحت و مناسب باشد. چرا که بر خلاف یک مشاوره زنده نیاز به هماهنگی زمانی و تعیین وقت مناسب قبلی - که در مواردی به دلیل اختلاف زمانی دو ناحیه می توانست مشکل زا باشد - ندارد. در ضمن زیر ساخت لازم برای پشتیبانی از چنین سیستم هایی نسبتاً ساده است و عموماً نیاز به پهنای باند و عناصر فنی کمتری نسبت به تله مدیسین همزمان می باشد.

تله مدیسین غیر همزمان همچنین هزینه استفاده کمتری در مقایسه با تعاملات زنده دارد. تله کاردیولوژی، تله درماتولوژی و تله پاتولوژی حوزه هایی از پزشکی هستند که به خوبی در این روش پزشکی از راه دور جواب می دهند. چرا که عمدتاً مبتنی بر تصاویراستاتیک هستند که به راحتی می توان این تصاویر را دیجیتال کرد و انتقال داد. سوابق پرونده الکترونیک پزشکی و گزارشات نیز می توانند به خوبی به شکل غیر همزمان منتقل شوند.

تکنولوژی های غیر همزمان برای کشورهای در حال توسعه، امکان پذیر و از لحاظ بالینی، مفید و پایدار، قابل اعتماد و مقیاس پذیر می باشد. البته معایبی هم دارد از جمله تأخیر در پاسخ به سؤالات، ماهیت خشک و غیر شخصی (Impersonal) ارتباط و ناتوانی مشاور برای هدایت یا دستکاری در داده های مورد نیاز و تأثیرگذاری در روند مشاوره. در ضمن تکنولوژی های غیر همزمان برای وضعیت های حاد و اورژانسی کارایی چندانی  ندارد.

تله مدیسین همزمان

تله مدیسین همزمان مستلزم یک ارتباط بی درنگ (Real-Time) همگام با جریان مداوم اطلاعات می باشد. یک مثال ساده از تله مدیسین صوتی همزمان، استفاده از تلفن می باشد که می تواند بطور گسترده ای به منظور ارزیابی بیمار یا برای پیگیری و آموزش بکار می رود. پیشرفت های جاری در فن آوری های تلفن همراه شگفت انگیز بوده و کاربردهای بالقوه بسیاری در تله مدیسین دارند. تلفن های همراه تا کنون بطور مؤثری برای انتقال تصاویر دیجیتالی و نوار قلب بیماران استفاده شده اند.

مثال دیگری که می تواند به آسانی در تله مدیسین مورد استفاده قرار گیرد، ویدیوکنفرانس است. این شکل از تله مدیسین در مشاوره پزشکی کارا بوده و رضایت خوب مشتریان و بیماران را در پی دارد. ضمناً نتایج فوری داشته و مشاورین می توانند اطلاعات مورد نیاز مطرح نشده را بپرسند و بر آن اساس مشاوره را جواب دهند. مشاوره بی درنگ، همچنین امکان آموزش بهتر و بیشتری از متخصصین به آموزش گیرندگان می دهد.

Bergmo تخمین می زند که یک پزشک عمومی در نروژ، در صورت بهبود دانش خود با تعاملات از راه دور هفتگی، می تواند میزان ارجاعات بیماران به متخصصین گوش و حلق و بینی را در یکسال تا 50% کاهش دهد.

اشکالات تکنولوژی های ویدیوکنفرانس شامل مشکلات تطبیق زمانی و هزینه های بالا برای استقرار و نگهداشت سیستم و پهنای باند بزرگتری است که برای پشتیبانی از برنامه مورد نیاز است.

انواع داده های تله مدیسین

داده هایی که از طریق تله مدیسین انتقال می یابند می توانند به اسناد متنی، صوتی، تصاویر ثابت و ویدیوئی دسته بندی شوند. همه این اشکال داده می توانند در هر دو دسته فن آوری های همزمان و غیر همزمان مورد استفاده قرار گیرند.

اسناد متنی در پرونده الکترونیک سلامت بیماران می تواند به شکل دیجیتال ضبط و ذخیره شود یا اینکه اسناد کاغذی با اسکنر، دیجیتال شده و انتقال یابند.

کاربردهای صوتی شامل ضبط صدا از طریق رادیو، تلفن یا ویدئو و یا از طریق گوشی پزشکی دیجیتالی (Digitised Stethoscope) که در ارزیابی تون های قلبی می تواند ابزاری مفید و کارا باشد.

تصاویر ثابت می تواند شامل رادیوگراف ها، نوار قلب بیماران، تصاویر دیجیتال، اسلاید های پاتولوژی و سایر گزارشات پزشکی باشد. همگونی تشخیص بر اساس مشاوره های تله درماتولوژی و با استفاده از تصاویر ثابت دیجیتالی و مشاوره های چهره به چهره بین 51 تا 95 درصد بوده است که نزدیک به سطح توافق تشخیصی میان درماتولوژیست ها در بررسی های حضوری چهره به چهره است. این موضوع در خصوص تله پاتولوژی و با استفاده از تصاویر ذخیره شده قبلی بیشتر (97%) گزارش شده است (نسبت به بررسی مستقیم نمونه ها زیر میکروسکوپ)

رادیولوژی نیز کاربرد گسترده ای در تله مدیسین داشته و استانداردهای DITEC مربوط به کیفیت تصاویر به خوبی پذیرفته شده است.

ویدئوها در معاینه بیماران و نیز برای مطالعات پزشکی روی داده هایی از جمله اولتراسوند، آموزش و ضبط عمل جراحی مفید بوده و در تله مدیسین مورد استفاده قرار می گیرند.

انتقال اطلاعات به راه دور

انتقال داده های دیجیتال نیاز به یک وسیله ضبط کردن در یک سر ارتباط دارد تا بتواند اطلاعات را برای انتقال کد نماید و نیز یک مسیر انتقال یا اصطلاحاً Backbone و یک وسیله دریافت که اطلاعات را کدگشایی (Decode) کرده و نمایش دهد. فن آوری های مختلف بسیاری به این منظور توسعه یافته و هنوز هم در حال ظهورند که این سه مرحله از انتقال اطلاعات به راه دور را تسهیل نمایند.

تکنولوژی داده

شبکه های ارتباط از راه دور بر اساس اینکه ظرفیت انتقال داده شان چقدر است ارزیابی می شوند یا اصطلاحاً از چه پهنای باندی پشتیبانی می کنند که بر اساس بیت در ثانیه (bps) اندازه گیری می شود. این پهنای باند می تواند طیف گسترده ای از 1200bps برای برخی گوشی های تلفن همراه تا بیش از هزار میلیون بیت در ثانیه (1000Mbps) برای کابل های فیبر نوری داشته باشد.

سرعت انتقال داده ها بر این اساس است که چقدر پهنای باند در دسترس باشد و به منظور افزایش سرعت انتقال، داده های دیجیتال را می توان با استفاده از الگوریتم هایی مشابه آنچه در واحدهای ویدیوکنفرانس مورد استفاده قرار می گیرد، به مقادیر کم حجم تر فشرده نمود. البته این کار ممکن است کیفیت تصاویر ویدیوئی را برای اینکه بتوان آن ها را بطور همزمان انتقال داد، پایین آورد و اگر کیفیت بالاتری مورد نیاز است یا باید پهنای باند بیشتری را اختصاص داد (برای کارکردهای بی درنگ و همزمان) و یا اینکه داده ها در طول زمان انتقال بیشتری به شکل غیر همزمان ارسال و مورد استفاده قرار گیرد. البته برای بسیاری از مقاصد تله مدیسین، داده ها با کیفیت مناسب با پهنای باند نه چندان زیاد قابل انتقال هستند. ابزار فشرده سازی بایستی با هر دو سر ارتباط سازگار باشند. استانداردهای بین المللی از طریق ITU بدین منظور وجود دارد تا واحدهای ویدئوکنفرانس محصول کارخانجات و شرکت های مختلف بتوانند با همدیگر کار کنند.

فرمت (CIF (Common Intermediate Format سازگاری میان استانداردهای ویدیوئی تلویزیونی NTSC (کمیته استانداردهای تلویزیون ملی) مورد استفاده در ژاپن و آمریکای شمالی با (PAL (Phase-Alternating Line که در اروپا استفاده می شود فراهم می آورد؛ علیرغم اینکه خصوصیات نمایشی این سیستم ها کاملاً متفاوت هستند.

برای اینکه یک ارتباط تله مدیسین، کار کند بایستی پهنای باند کافی و پایداری وجود داشته باشد. راه حل های زیادی بدین منظور وجود دارد. مباحثی که در پی می آید بر آن است که نشان دهد انواع متعددی از روش های انتقال داده وجود دارد که در هر ناحیه ای ممکن است یک روش برتر و قویتری وجود داشته باشد که مورد استفاده واقع گردد.

تلفن استاندارد

خطوط تلفن استاندارد قدیمی بر اساس یک شبکه تلفن آنالوگ (PSTN) کار می کردند. این تکنولوژی یک ارتباط نقطه به نقطه بین دو سر ارتباط برقرار می کند منتها پهنای باند آن خیلی کم است (56Kbps) و بدلیل نیاز به مکانیزم های پیچیده برای سوئیچینگ الکترومکانیکی، کمتر قابل اعتمادند. در ضمن در مسافت های طولانی انتقال، احتمال از دست دادن داده های آنالوگ وجود دارد.

انتقال دیجیتال داده

در اکثر جوامع صنعتی جایگزین ارتباطات نقطه به نقطه PSTN با شبکه های دیجیتال سرویس های یکپارچه ISDN و انتقال دیجیتال داده ها بخش اعظمی از مشکلات را حل نموده است.

داده های دیجیتال در اثر فاصله زیاد از دست نرفته و خراب نمی شوند و نیاز به سوئیچینگ الکترومکانیکی ندارند و در ضمن این روش انتقال می تواند پهنای باند بیشتری را در اختیار بگذارد.

خطوط ISDN میزان پایه (Basic-Rate) پهنای باند 128Kbps در دو کانال جداگانه 64 کیلو بیت در ثانیه فراهم می کند که با سیستم های ویدیوکنفرانس تجاری پایه سازگار است. سه خط SDN می تواند در یک کابل با هم ادغام شده و پهنای باند 384Kbps را فراهم آورد. در ضمن قابل ذکر است خطوط ISDN میزان اولیه یا اصطلاحاً Primary-Rate پهنای باند 2Mbps را نیز ایجاد می کنند.

خطوط ISDN برای تله مدیسین بسیار پرکاربردند و قابل اعتماد و امن بوده و پهنای باند مکفی دارند. البته می توانند گرانقیمت باشند و زمانی به صرفه است که تله مدیسین از این تکنولوژی استفاده کند که طیف گسترده ای از کاربران تجاری از این بستر استفاده نمایند.

ماهواره

ارتباط ماهواره ای، پهنای باندی مشابه ISDN فراهم می آورد و حسن آن اینست که پوشش جهانی داشته و در مناطق دوردست کاربرد دارند. معمولاً ارتباطات ماهواره ای بسیار گرانقیمت هستند ولی طبیعتاً با بهبود تکنولوژی ها هزینه ها کاهش می یابند. به عنوان مثال نیروی وظیفه ای پزشکی از راه دور (Telemedicine Task Force) متشکل از چندین سازمان آفریقایی، سازمان بهداشت جهانی، کمیسیون اروپایی (EC) و آژانس فضایی اروپا (ESA) در سال 2007 یک بررسی در نواحی زیر صحرا (Sub-Saharan) آفریقا انجام دادند و دریافتند که این ناحیه، یکی از محرومترین نقاط دنیا بوده و پوشش پزشکی از راه دور در آنجا را می توان با تکمیل زیرساخت های موجود زمینی از طریق ارتباطات ماهواره ای به انجام رسانید.

باند گسترده (Broadband)

در مقایسه با تلفن استاندارد، خطوط (DSL (Digital Subscriber Line اغلب به اصطلاح خطوط باند گسترده نامیده می شوند که به کاربران آدرس پروتکل اینترنتی (IP) می دهد.این خطوط از همان سیم های مسی شبیه تلفن استفاده می کنند ولی ارتباط با پهنای باند بالاتری را فراهم می آورند. یک محدودیت آنها این است که ارتباط حداکثر باید در فاصله 5 کیلومتری سوئیچ شرکت مخابراتی باشد وگرنه سرعت به شدت افت می یابد. همچنین پهنای باندی که برای دریافت اطلاعات لازم دارد بسیار بیشتر از پهنای باندی است که برای ارسال در دسترس قرار می دهد و از این رو برای ویدیوکنفرانس مناسب نمی باشد و محدودیت دارد.

بی سیم (Wireless)

تکنولوژی بی سیم کاربرد گسترده ای یافته است (بویژه در خصوص تلفن همراه) ولی در حال حاضر انتقال داده های دیجیتال از طریق این تکنولوژی، مشابه آنچه در مورد PSTN گفته شد محدودیت پهنای باند دارد.البته حتی در همین طیف پهنای باند هم برخی کاربردهای تله مدیسین قابل اجرا هستند. گزارشاتی وجود دارد که تکنولوژی تلفن همراه تا کنون بطور مؤثری برای انتقال کارای تصاویر سی تی اسکن و نوار قلب و ارزیابی صدمات بافت نرم و نیز مانیتور کردن سطوح قند خون و انسولین درمانی در بیماران دیابتی استفاده شده است.

با استفاده از نسل سوم شبکه های تلفن همراه (3G) پهنای باند بیشتری که مورد نیاز برای بسیاری کاربردهای تازه بود عملی گردید. توسعه شبکه های نسل چهارم (4G) پهنای باند بالقوه 100Mbps و یا شاید یک گیگا بیت در ثانیه (1000Mbps) را تأمین خواهند کرد. چنین تکنولوژی می تواند بستر بی سیم استفاده از اینترنت و انتقال صوت، متن و ویدئو قرار گیرد.

یک جنبه خاص ارتباطات بی سیم، آن است که باید برای پوشش مناسب بطور سیستماتیک دکل هایی را برای رله سیگنال ها در محدوده های مشخص وجود داشته باشد. امواج بی سیم اگر قدرت کافی نداشته باشند نمی توانند از خلال دیوارها رد شوند. برای توسعه شبکه در شهرهای بزرگ تر می توان یک پل بین شبکه بی سیم با یک ترانسپوندر ماهواره ای یا کابل فیبر نوری مناسب برقرار کرد. با لحاظ هزینه و کاربرد برای توسعه سیستم های تله مدیسین سریع شاید تکنولوژی های بی سیم در جوامع در حال توسعه مناسب ترین بستر باشد. بخصوص که با تکنولوژی وایمکس (Worldwide Interoperability for Microwave Access) میزان انتقال داده در شبکه های بی سیم به یک مگابیت در ثانیه می رسد. تکنولوژی وایمکس یک پروتکل ارتباط از راه دور است که امکان دسترسی ثابت و جابجاشونده از اینترنت را می دهد و از این رو می تواند کاربردهای زیادی در تله مدیسین داشته باشد.

روش انتقال غیر همزمان (Asynchronous Transfer Mode) به منظور انتقال داده با پهنای بسیار زیاد (در حد گیگا بیت در ثانیه) استفاده می شود. البته معمولاً این روش بیشتر به عنوان BackBone برای ارتباطات از راه دور ماژور در مسافت های طولانی استفاده می شود و در دسترس کاربران معمولی نیست.

اینترنت

اینترنت مجموعه ای از سرورهای وب جهان گستر است که اطلاعات را برای توزیع میان کاربران ذخیره سازی می کند. اینترنت یک ابزار بدون محدودیت برای تله مدیسین به شمار می رود. یکی از مشکلات اینترنت، امن نمودن دسترسی به اطلاعات است. بدین منظور می توان از شبکه خصوصی مجازی (VPN) یا ارتباطات امن خصوصی بین دو نقطه استفاده کرد. محدودیت استفاده از اینترنت در واقع پهنای باند موجود در ارائه کننده سرویس اینترنتی (ISP) محلی است.

در سال 2008 ، اکثریت دنیا به استاندارد جدید آدرس دهی (IP V6) سوئیچ کردند. در این توافق اینترنتی، تأخیر در روترها کاهش بیشتری یافته و حریم خصوصی نیز بواسطه تکنولوژی رمزنگاری لحاظ شده در این فرمت بیشتر حفظ می گردد. پهنای باند اینترنت را به راحتی می توان با اتصالات فیبر بیشتر کرد و از طریق ماهواره نیز می توان به آن دسترسی یافت.انتقال صدا بر بستر تکنولوژی IP ، تقاطع اینترنت و تلفن است و می تواند صدا و تصویر را به نحو مناسبی منتقل کند. 

دسترسی ساده به اینترنت می تواند باعث مشارکت همگانی در توسعه دانش پزشکی شود که هر از چند سال دو برابر می شود. ایمیل اینترنتی بدان معناست که جامعه پزشکی واقعاً امکان همکاری با هم دارد. ایمیل به پزشکان اجازه می دهد تا با سایر همکاران خود در منطقه در تماس باشند و از این طریق به تجمیع اطلاعات خود در خصوص بار بیماریها یا اپیدمی ها بپردازند.

دیجیتال کردن اطلاعات این امکان را می دهد تا داده های مناطق کوچکتر در یک انباره داده تجمیع یابد و پایگاه داده وسیعتری را به منظور درک الگوهای منطقه ای بیماریها فراهم آورد.

پیاده سازی موفق یک سیستم تله مدیسین

هنگام پیاده سازی یک سیستم تله مدیسین، موانع و مشکلات زیادی ممکن است وجود داشته باشند. برنامه ریزان معمولاً وقتی با قیمت بالای تجهیزات مورد نیاز مواجه می شوند شگفت زده می گردند.موفقیت، مستلزم برنامه ریزی دقیق، هدف گذاری شفاف و پشتکار و مداومت است. فهرستی از خطوط راهنما وجود دارد که برای هر کس که قصد اقدام به یک پروژه تله مدیسین را دارد مفید است از جمله :

1 - اطمینان یابید که تکنولوژی از یک نیاز پزشکی معین که مد نظر است پشتیبانی می کند. تحمل هزینه های هنگفت تکنولوژی ویدیوکنفرانس، در صورتی که با یک تکنولوژی ساده تر امکان دستیابی به اهداف وجود دارد هدر دادن سرمایه است. در کشورهای در حال توسعه استفاده از ارتباطات غیر همزمان که ارزان بوده و پهنای باند کمتری نیاز دارد می تواند نقطه شروع برای مشاوره از راه دور و شبکه سازی باشد.

2 - با تکنولوژی و اصطلاحات آشنا باشید. باید بتوانید با آگاهی و اعتماد به نفس در خصوص برنامه ها و هزینه های آنها با تصمیم گیران صحبت کنید. ورودی و هزینه های اولیه برای تله مدیسین به همان اندازه اهمیت دارد که مشاوره در خصوص خرید یک دستگاه جدید پزشکی یا استوک کردن یک داروی خاص.

3 - از ابزار الکترونیک به منظور ضبط  داده ها و طبابت استفاده کنید. چارت های الکترونیکی و تصاویر دیجیتال، منابع داده ای عظیم تری را برای پیگیری بیماران فراهم می آورند و به آسانی نیز می توان آنها را برای مشاوره از طریق ایمیل و ... بکار برد و می توان آنها را در ظرف پایگاههای داده، کاغذ یا صفحه نمایش ریخت.

4 - بایستی یک تعهد دوجانبه در دو محلی که قرار است توسط تله مدیسین به هم متصل شوند مثلاً بین آنها پیوند مشاوره برقرار شود ایجاد کنید وگرنه عدم پاسخگویی به ارتباط در یک طرف و یکسویه شدن اشتیاق بکار باعث خستگی و دلزدگی و نهایتاً شکست سیستم می شود.

5 - زیرساخت باید به آسانی قابل استفاده و نیز مطمئن و قابل اعتماد باشد. همه افراد نیاز دارند آموزش های اولیه برای کار با سیستم های عامل ببینند. پشتیبانی فنی باید در دسترس باشد. درک نادرست یا ناکافی از تکنولوژی های جدید و گیج کننده می تواند سدّ بزرگی برای برخی متخصصین پزشکی درخصوص درگیر شدن در پروژه های تله مدیسین باشد.

6 - ارتباط خوبی را با مسئولین دولتی محلی پیرامون بیمارستان ها و نقاط دوردست مد نظر برقرار کنید. این موضوع خیلی ضروری است چرا که معمولاً زیرساخت و backbone ارتباطات راه دور نیاز به ارتقاء و نگهداشت در سطوح دولتی دارد و باید در خصوص تمایلات و نیازها با دیدی باز رفتار کرده، مصمم و در عین حال صادق بود.

7 - هنگام برنامه ریزی بودجه ای پروژه های تله مدیسین باید از یک فرد متخصص کمک گرفت. هزینه های آموزش، پرسنل، وسایل ضبط داده ها را باید لحاظ کرد. با اهداف کاملاً مشخص و شفاف و برآورد نیازها می توان اعتبارات کافی برای چنین پروژه هایی گرفت. این موضوع مخصوصاً در فاز شروع کار که اکثر بار مالی برای خرید و استقرار تجهیزات مورد نیاز است اهمیت دارد.

8 - از  هر فرصتی بایستی برای توسعه شبکه و مجازی سازی استفاده کرد. بایستی همکاران در منطقه ایمیل درست کرده ارتباطات مجازی بین ایشان را توسعه داد و جامعه مجازی را شکل داد و مدل های اعتماد برای مشاوره از راه دور را بنا نهاد.